Brandenburger Tor

Bram Brandenburska znajduje się na Placu Paryskim na skrzyżowaniu ulic Unter den Linden i Ebertstraße i jest prawdopodobnie najbardziej znanym i najczęściej odwiedzanym zabytkiem Berlina, jeśli nie całych Niemiec.

Zlecona przez króla Fryderyka Wilhelma II Pruskiego, aby symbolizować pokój, brama oznaczała wejście na Unter den Linden, słynną bulevard Berlina, która prowadziła od bramy miasta do pałacu książąt pruskich.  Bramę Brandenburską tworzy 12 połączonych kolumn tworzących pięć arkad.  Od 1814 do 1919 roku tylko rodzina królewska oraz członkowie arystokratycznej rodziny Pfuel mieli pozwolenie na przejazd przez środkową arkadę, pozostawiając dwa najbardziej zewnętrzne przejścia dla mieszkańców. 

Zaprojektowany i wybudowany w stylu neoklasycznym przez pruskiego budowniczego i architekta Carla Gottharda Langhansa, łuk triumfalny został ukończony w 1791 roku, swoim design przypomina Propyleje (Bramę do Akropolu w Atenach).  Na szczycie Bramy stoi kwadryga, rzymska rydwan wiozący cztery konie, prowadzony przez Wiktorię, rzymską boginię Zwycięstwa.   Kwadrygę zaprojektował Johann Gottfried Schadow w 1793 roku jako Kwadrygę Zwycięstwa.

Podczas ostatnich lat II wojny światowej Brama Brandenburska ucierpiała znaczące zniszczenia, jednak była jedną z nielicznych struktur w okolicy, która przetrwała i została naprawiona w niespotykanym wspólnym wysiłku rządów zarówno Niemieckiej Republiki Demokratycznej, jak i Federalnej.
Po zbudowaniu muru berlińskiego 13 sierpnia 1961 roku Brama Brandenburska istniała w rodzaju ziemi niczyjej, niedostępna dla obywateli obu części miasta, aż do upadku muru 9 listopada 1989 roku, kiedy stała się symbolem wolności i jedności.

Dylemat Kwadrygi...

Oryginalny projekt przedstawiał Wiktorię trzymającą wieniec oliwny.  Podczas okupacji Berlina przez Napoleona w 1806 roku pomnik został usunięty i zabrany do Paryża, gdzie pozostał do czasu powrotu do Berlina w 1814 roku po pokonaniu Napoleona.  Po powrocie wieniec oliwny został zastąpiony żelaznym krzyżem, pruskim odznaczeniem wojskowym, które po raz pierwszy zostało przyznane przez Fryderyka Wilhelma III Pruskiego podczas wojen napoleońskich.

Pod koniec II wojny światowej Brama Brandenburska znalazła się wewnątrz nowo utworzonego Berlina Wschodniego.  Nowy rząd komunistyczny uznał, że nie będzie rozsądne prezentowanie symbolu pruskiego militarnego i usunął żelazny krzyż.
Po upadku muru berlińskiego i zjednoczeniu Niemiec, Wiktoria została ponownie połączona ze swoim żelaznym krzyżem.